Η αρχιτεκτονική προμελέτη για το Ναυτικό Μουσείο Καβάλας αφορούσε τον επανασχεδιασμό ενός εγκαταλειμμένου κτιρίου στον χώρο του λιμανιού, το οποίο επρόκειτο να παραχωρηθεί από τον Ο.Λ.Κ. στον Σύλλογο Φίλων Ναυτικού Μουσείου Καβάλας, για να φιλοξενήσει τις συλλογές του.

Χωρίς χρήση τα τελευταία χρόνια, το κτίριο, που παλιότερα λειτουργούσε ως απεντομωτήριο, δεν παρουσίαζε κάποιο ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, η θέση του μέσα στο λιμάνι και κάτω από τα Βυζαντινά τείχη ήταν ιδιαίτερα προνομιακή για τη δημιουργία ενός μουσείου που θα αναδείκνυε την ενδιαφέρουσα ναυτική ιστορία της πόλης.

Προτείναμε λοιπόν ένα νέο κέλυφος πάνω στο ίχνος του παλιού, το οποίο, παράλληλα με την εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών ενός εκθεσιακού χώρου, να υποδηλώνει και την ταυτότητά του.

Επιχειρώντας να δώσουμε λύσεις στην προβληματική αυτή, ανατρέξαμε στην πρωταρχική απεικόνιση του καραβιού από τα παιδιά, αναζητώντας στην απλότητα και την αμεσότητά της, την αφετηρία του σχεδιασμού μας.

Επιλέξαμε να προτείνουμε ένα είδος “κιβωτού μνήμης” που να περιέχει και να μεταφέρει τη μεγάλη κληρονομιά της ναυτοσύνης, παρά ένα κοινότυπο κτίριο-εκθεσιακό χώρο.

Σχεδιάσαμε λοιπόν εξωτερικά ένα μεταλλικό κέλυφος που παραπέμπει στον δυναμισμό του πλοίου, στη διαρκή μεταβολή, στην κίνηση μέσα από τη στάση. Το κέλυφος συγκροτείται από ελεύθερες συμπαγείς επιφάνειες που παρατίθενται, επικαλύπτονται ή αλληλοτέμνονται, από δυναμικά σχήματα σε επανάληψη, από χρωματικές εναλλαγές και διαφοροποιήσεις υλικών.

Το έργο έτυχε θετικής ανταπόκρισης παρέμεινε στο στάδιο της προμελέτης, καθώς ο Σύλλογος Φίλων του Ναυτικού Μουσείου δεν κατάφερε να επιλύσει τα ζητήματα παραχώρησης του κτιρίου και χρηματοδότησης του έργου.