Η έκθεση περιορίστηκε αυστηρά στο σχεδιαστικό έργο του αρχιτέκτονα, αποκλείοντας τη “διάνθηση” των εκθεμάτων με φωτογραφίες ή και προπλάσματα των κτιρίων.

Δημιουργήθηκαν δύο επάλληλες κεντρικές διαδρομές στους χώρους της Πινακοθήκης. Μεγάλα πανό με έγχρωμες μεγεθύνσεις χαρακτηριστικών σχεδίων (προσόψεις δημοσίων κτιρίων) του Τσίλλερ, δημιούργησαν ένα πρώτο οπτικό επίπεδο που υπέβαλε την αίσθηση ενός αφαιρετικού αστικού χώρου, οικείου στον επισκέπτη.

Σε δεύτερο οπτικό επίπεδο αναπτύσσεται πίσω από τα πανό, και προστατευόμενη από αυτά, η διαδρομή επισκέψεως των σχεδίων – υδατογραφιών του Τσίλλερ, σε χαμηλό φωτισμό και σε περιβάλλον συγκέντρωσης και εκ του πλησίον μελέτης των πρωτότυπων εκθεμάτων.